Στους «Φευγάτους»

 Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 Ο ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

      Ο Ναός των Αγγέλων

   Στο Ναό των «Παθών των Αγγέλων»,
λιτανεύει η Δόξα θλιμμένη,
στο χιτώνα της φρίκης ντυμένη,
καρτερώντας το βάναυσο μέλλον.

   Πικραμένη η Αξιοσύνη
διευθύνει μες στην τραγωδία,
ταπεινά, τη σεπτή χορωδία,
τραγουδώντας για τη Ρωμιοσύνη.

   Οι Αγγέλοι τραβούν το χορό τους,
χέρι - χέρι, στο δράμα εκείνο,
ψάλλουν τον Επιτάφιο Θρήνο
και περιμένουν το λυτρωμό τους.

   Το μαρτύριό τους, χαραγμένο
με πλατιές μελανιές στο λαιμό τους,
προσδοκά λίγο φως στο βωμό τους,
που κρατούν οι καιροί μας κρυμμένο.

   Στα κελιά τους σαπίζουν δεμένες
η δειλία των δούλων του μίσους
κι η ντροπή του ρακένδυτου ήθους,
μοναχές και περιφρονημένες.

   Οργισμένη η Νέμεση στέκει
στον κλοιό των συρματοπλεγμάτων,
αγρικά τους τριγμούς των μνημάτων
και βροντάει σαν αστροπελέκι!

   Η αγχόνη, μες στην ταραχή της,
πάν’ απ’ το στοιχειωμένο πηγάδι,
αναπολεί, βουβή στο σκοτάδι,
την αδυσώπητη ενοχή της.

   Ο σκληρός δεσμοφύλακας μένει
με το πείσμα καταρρακωμένο,
με το γόητρο του πληγωμένο
και την αλαζονεία κομμένη.

   Φεύγοντας άφησε, σαν κατάρα,
τα πικρόχολα συμπλέγματά του
-να θυμίζουνε την αφεντιά του-
μήπως φύγει ποτέ η αντάρα!...

   Έγραψε ύπουλη διαθήκη,
για τους δόλιους του κληρονόμους,
δένοντας με αγκάθια στους ώμους
των Αγγέλων βαριά «υποθήκη»!

                                      Αθήνα, 8-5-1994

 Ένας «ΦΕΥΓΑΤΟΣ»  Άγγελος 

          Στους «Φευγάτους»

     Θύμηση και τιμή είν’ αυτές οι αράδες,
σ’ όσους βαδίζουν σ’ ευγενικές καταχτήσεις,
αντιμάχονται τ’ άνομα τετελεσμένα,
προσπερνούν τους πειρασμούς και τις εξαρτήσεις,
αψηφούν τις φουρτούνες και τις συμπληγάδες
και δαμάζουν τα κακεντρεχή πεπρωμένα.

     Σε αυτούς που δεν παίρνουν τον εύκολο ρόλο,
με σημαία το δίκιο τους, δίχως φενάκη,
κουβαλάνε στην πλάτη, δεμένη, την μπόρα,
επιμένουν να βρουν τη δική τους Ιθάκη
και αρνούνται με πείσμα, να θρέψουν το δόλο,
σ’ ένα ταξίδι που ’χει μονάχ’ ανηφόρα!

     Στους μικρούς που αντιστέκονται στους μεγάλους,
στους διωγμένους που δεν απαρνιούνται τη γη τους,
στους δαρμένους που ξεσπάνε σαν πρωτοβρόχι,
στους αγνούς π’ αγρικούν τη φωνή της ψυχής τους,
στους «Φευγάτους» που στέλνουν κουράγιο στους άλλους,
στους θνητούς που δε λένε στο θάνατο: «όχι!».

Αθήνα, 17-12-1997

ΑΙΠΕΙΑ : ΚΑΤΕΧΕΤΑΙ από τον ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ

 Το ΑΝΑΚΤΟΡΟ του ΒΑΣΙΛΙΑ ΦΙΛΟΚΥΠΡΟΥ

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΣΟΛΩΝ

 Το ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ των ΣΟΛΩΝ

      Ένα ακόμη ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ, μέσα σε ένα ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ, καταπατείται παράνομα, βάναυσα και χωρίς ντροπή, από τον ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΝΑΤΟΪΚΟ ΣΤΡΑΤΟ του ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, με την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΟΧΗ των  " ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ της ΓΗΣ... ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ( ; ) ".         

  Οι ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΙ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ, ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΑΡΓΟΣΒΗΝΕΙ !  

  ΧΑΙΡΕ, λοιπόν, εσύ ΟΗΕ, με την UNESCO  σου  και τα ΑΛΛΑ ΟΡΓΑΝΑ σου, 

  οι  ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ  ΔΥΝΑΜΕΙΣ σέ  ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΝ  ! ! ! 

      Αίπεια, Μερσινάκι, Σόλοι

   Γη του Φιλόκυπρου και του Σόλωνα,

μη γονατίσεις,

της Αφροδίτης το Θείο άγαλμα,

ορφανεμένο μην το αφήσεις.

   Θάλασσα που ’φυγαν οι ψαράδες σου,

μέσα στη χάση,

ούριοι άνεμοι θα τους φέρουνε,

όλους, ξανά, στο Καραβοστάσι.

   Στεριά, κρυμμένη στο μισοσκόταδο,

σφίξε τα χείλη,

θα ξαναφέξει το γλυκοχάραμα,

πάλι ο ήλιος θα ανατείλει.

   Πάλι θα βρέξει να βγει το πράσινο,

πάλι θ’ ανθίσεις,

τα τριαντάφυλλα, τα γαρύφαλλα,

τα γιασεμιά θα ξαναμυρίσεις.

   Χώρα που σου ’δωσαν οι μνηστήρες σου

τόσο φαρμάκι,

κράτα το λάβαρο που κεντήσανε

οι Άγγελοί σου στο Μερσινάκι.

   Είναι το κάθε σου κενοτάφιο

προσκυνητάρι,

που κρύβει άσβεστη την ελπίδα μας,

σαν του Κρυφού Σχολειού το λυχνάρι.

   Αηδονάκια π’ αποδιωχτήκατε,

μην ξεχαστείτε,

με του τυφώνα το εξανέμισμα,

στην άνοιξή μας να ξαναρθείτε.

   Να τραγουδήσετε την Ανάσταση

στους ήρωές μας,

ν’ αφουγκραστούνε μέσα στον ύπνο τους,

ν’ αγαλλιάσουν με τις γιορτές μας.

   Τα πικρά δάκρυα, που στεγνώσανε

στα μάγουλά τους,

να γίνουν άσματα και χαμόγελα,

να ξαναλάμψουν τα πρόσωπά τους.

   Πάνω στο λόφο τ’ αρχαίο θέατρο

πάλι θ’ ακμάσει

-θα ξαναζήσει καιρούς ελεύθερους-

καινούργιους Αίαντες θ’ ανεβάσει!

                         Αθήνα, 21-8-1993

Κύπρος

       Η Κύπρος είναι νησιωτική χώρα της ανατολικής Μεσογείου, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βρίσκεται 270 χιλιόμετρα ανατολικά της Ελλάδας (Καστελόριζο), 70 περίπου χιλιόμετρα νότια της Τουρκίας και 120 χιλιόμετρα δυτικά της Συρίας. Είναι το τρίτο μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Μεσογείου. Γεωγραφικά η Κύπρος μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στην Νοτιοανατολική Ευρώπη ή στην Νοτιοδυτική Ασία. Ωστόσο, επειδή ιστορικά, πολιτιστικά και οικονομικά η Κύπρος έχει δεσμούς με την Ευρώπη και ιδιαίτερα με την Ελλάδα, θεωρείται μέρος μόνο της Δύσης και της Ευρώπης. Είναι σήμερα το νοτιοανατολικό άκρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης. Η Κύπρος κατοικείται από Ελληνοκύπριους στην πλειοψηφία, από Τουρκοκύπριους και από ορισμένες μικρές μειονότητες (Αρμένιοι,Λατίνοι,Μαρωνίτες). Μετά το 1974 που έγινε η Τουρκική εισβολή και μια βίαιη κατάληψη του βόρειου τμήματος του νησιού, 200.000 Ελληνοκύπριοι αναγκάστηκαν να μεταφερθούν στις ελεύθερες περιοχές στα νότια του νησιού, ενώ οι Τουρκοκύπριοι μεταφέρθηκαν στο βορρά και δημιούργησαν μετά από 9 χρόνια δικό τους κράτος που δεν αναγνωρίστηκε από καμία χώρα και οργανισμό εκτός από την Τουρκία με την ονομασία Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου. O συνολικός πληθυσμός της ελεύθερης Κύπρου είναι, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, 796.740 κάτοικοι.


20 Ιουλίου 1974

       Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων γιορτή πορτοκαλιού που κρατούσε δύο εβδομάδες.

Η ΨΗΦΟΣ ΤΩΝ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ

ΕΡΩΤΗΣΗ 

προς τον ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ
 της ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

         ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ,

      ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ ΤΟΥ 1974, ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΕΖΗΣΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ, ΕΣΤΩ ΣΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ.

       ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΛΟΓΙΑ ΕΛΠΙΔΑΣ, ΟΤΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΛΥΘΕΙ, ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ Η ΛΥΣΗ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ.  

   Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ :  

      ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΑ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΙ, ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΥΣΗ;

      Ή ΜΗΠΩΣ, ΕΡΗΜΗΝ ΑΥΤΩΝ, ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;
      ΑΝ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΠΩΣ ΘΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑΣ;
      ΘΑ ΔΩΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ ΚΑΙ Σ΄ ΑΥΤΟΥΣ;

"ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

       ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΑΣ, ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !